หลายๆคนบนโลกนี้...ทุกคนต่างมีข้อสงสัยหรือที่เรียกกันว่า
“คำถาม”
แต่อยู่ที่ว่าคำถามที่ติดอยู่ในใจเหล่านั้นจะถูกเปิดออกมาจากปากใครคนนั้นรึเปล่า?
ทำไมถึงไม่กล้าที่จะ ‘
ถาม ’
คงน้อยมากถ้าจะมีใครสักคนที่ทำอะไรลงไปแล้วไม่หวังผลประโยชน์
ไม่หวังผลตอบแทน นั่นก็เช่นเดียวกัน...
ไม่มีใครหรอกที่คิดจะถามคำถามกับบุคคลตรงหน้าแล้วไม่หวังคำตอบดีๆกลับมา ซึ่งก็เป็นอีกสาเหตุที่คนเราไม่กล้าเปิดปากถามคำถาม
เพราะคำว่า ‘กลัว’
และแน่นอน ทุกๆคนมีความรู้สึกนี้...
คนที่ไม่มีความรู้สึกนี้ในขณะที่เรามี เขาไม่รู้หรอกว่าเป็นยังไง ปากอาจพูดไปว่า
“เข้าใจ, ไม่เป็นไร”
แต่นั่นเป็นแค่ประโยคที่สร้างขึ้นมาให้เรารู้สึกดี
และก็คงเป็นเพียงแค่เสี้ยวอารมณ์ สุดท้ายก็ต้องกลับมานั่งกังวล คิดมาก
และกลัวที่จะถามคำเหล่านั้นออกไป...
กลัวที่จะ ผิดหวัง กลัวที่จะ เสียใจ กลัวที่จะ ไม่ได้คำตอบแบบที่หวังไว้กลับมา
กลัวที่จะ โดนต่อว่า กลัวที่จะ กลับมาตั้งคำถามใหม่
ต้องสงสัยว่า ‘Why? ’ เพราะใครคนนั้นไม่ตอบกลับมา
ความกลัวเหล่านี้เกิดจาก ‘เราเอง’
ไม่ยอมรับความจริงหรือยอมรับความจริงไม่ได้...
ตรงกันข้ามว่า ทำไม? เราไม่บอกตัวเอง
สร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเองก่อนออกไปเผชิญหน้ากับความกลัว ทำไม? ไม่ฝึกตัวเอง
ให้ยอมรับความจริงสักที! บนโลกที่เราดำเนินชีวิตอยู่
เราเองรู้ว่าเป็นโลกแห่ง ‘ความจริง’
แต่คนส่วนใหญ่กลับหลอกตัวเอง เพราะการหลอกตัวเองเป็นความสุขอย่างหนึ่งที่ไม่เจ็บปวด
ไม่ทุกข์ทรมาน ...